Z Porozumieniem bez Przemocy zetknęłam się pierwszy raz w 2013 r. poznając Agnieszkę. Początkowo dosyć nieśmiało przyglądałam się, bezwiednie wyłapywałam różnice (dosyć zadziwiające wtedy dla mnie) między tym co znałam, a tym co dopiero poznawałam – w rozmowach, w podejściu do dzieci. Innego znaczenia nabrały słowa empatia i zaufanie. Przełomem dla mnie był udział na pierwszych warsztatach: „Ja – zrozumieć siebie”. Od tego momentu czuję się bardziej świadoma swoich potrzeb i uczuć, a pewne zachowania osób, które wcześniej były dla mnie niezrozumiałe, teraz są dla mnie – może i nadal trudne – ale całkiem logiczne.
Od około 10 lat trenuję – początkowo trójbój siłowy, później pole dance, trochę wspinaczki, obecnie jogę. Sport daje mi równowagę, powoduje u mnie taki mały reset umysłu, oczyszczenie. W czasie wolnym, oprócz sportu, czytam książki, rysuję, oglądam thrillery. Jestem również wolontariuszką w Fundacji Pomocy Dzieciom z Chorobami Nowotworowymi.