Nasze wyobrażenia o indywidualnej i zbiorowej naturze ludzkiej ewoluowały i nadal będą podlegały zmianie. Te wyobrażenia kształtują nasze oczekiwania na temat tego, co jest możliwe, naszych struktur społecznych i tego, jak wchodzimy w interakcje ze sobą i z innymi. Dlatego też założenia, które czynimy, mogą mieć bardzo głęboki wpływ na nasze życie i na świat, jaki wspólnie tworzymy.
Poniżej przedstawiam kluczowe założenia, na których opiera się praktyka Porozumienia bez Przemocy. Te założenia są wspólne wielu kulturom; PbP daje nam konkretne, bardzo mocne narzędzia wdrożenia ich w życie. Kiedy opieramy się na tych założeniach, kontakt ze sobą i kontakt z innymi staje się coraz łatwiejszy i bardziej możliwy.
- Wszyscy ludzie mają te same potrzeby: Mamy takie same potrzeby, choć mogą różnić się strategie, których używamy do ich zaspokajania. Konflikty pojawiają się na poziomie strategii, nie na poziomie potrzeb.
- Wszelkie działania są próbami zaspokojenia potrzeb: Nasze pragnienie zaspokojenia potrzeb, niezależnie czy jest ono świadome, czy nie, leży u podstaw każdej czynności. Uciekamy się do przemocy czy innych działań nie spełniających potrzeb (naszych lub innych ludzi), kiedy nie dostrzegamy bardziej skutecznych strategii zaspokojenia potrzeb.
- Uczucia pokazują, czy potrzeby są zaspokojone, czy nie: Działania innych mogą być wyzwalaczem uczuć, ale inni nie są ich powodem. Uczucia wyłaniają się bezpośrednio z naszego doświadczenia, w reakcji na to, czy w danych okolicznościach nasze potrzeby wydają się nam spełnione, czy nie. Nasza ocena tego, czy nasze potrzeby są spełnione, prawie zawsze jest związana z interpretacją lub przekonaniami. Kiedy nasze potrzeby są spełnione, możemy czuć się szczęśliwi, zadowoleni, spokojni, itp. Jeśli nie, możemy odczuwać smutek, strach, frustrację, itp.
- Najbardziej bezpośrednią drogą do osiągnięcia spokoju jest kontakt z samym sobą: Nasza zdolność do spokoju nie zależy od spełnienia naszych potrzeb. Nawet kiedy nasze potrzeby nie są spełnione, wyjście naprzeciw naszej potrzebie kontaktu z samym sobą może wystarczyć do osiągnięcia wewnętrznego spokoju.
- Wybór jest aktem wewnętrznym: Bez względu na okoliczności możemy zaspokoić własną potrzebę autonomii poprzez dokonywanie świadomego wyboru na podstawie świadomości potrzeb.
- Wszyscy ludzie są zdolni do współczucia: Mamy wewnętrzną zdolność do współczucia, choć nie zawsze wiemy, jak do niej dotrzeć. Kiedy spotykamy się ze współczuciem i szacunkiem wobec naszej autonomii, łatwiej jest nam dotrzeć do własnego współczucia wobec siebie i innych. Rozwijanie współczucia przyczynia się bezpośrednio do wzrostu naszej zdolności zaspokajania potrzeb w pokojowy sposób.
- Ludzie lubią dzielić się z innymi: Naszą naturą jest cieszenie się z przyczyniania się do dobra innych, jeśli tylko wejdziemy w kontakt z potrzebami naszymi i innych oraz kiedy dajemy z wyboru.
- Ludzie zaspokajają potrzeby poprzez współzależne relacje: Wiele z naszych potrzeb zaspokajamy poprzez relacje z innymi ludźmi i poprzez kontakt z naturą. Jednak niektóre potrzeby zaspokajamy głównie poprzez jakość naszych relacji ze sobą lub przez kontakt z duchowym wymiarem życia. Kiedy potrzeby innych ludzi nie są spełnione, również część naszych potrzeb pozostaje niezaspokojona.
- Nasz świat oferuje obfite zasoby do zaspokojenia potrzeb: Kiedy za najważniejsze uznamy poszanowanie potrzeb wszystkich ludzi i odzyskamy umiejętności nawiązywania kontaktu oraz twórczego dzielenia się zasobami, wtedy pokonamy nasz bieżący kryzys wyobraźni i znajdziemy sposoby zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkich.
- Ludzie się zmieniają:Nasze potrzeby i strategie ich zaspokajania z czasem się zmieniają. Niezależnie od tego, gdzie w danym momencie jesteśmy – jako jednostki czy jako zbiorowość – wszyscy mamy zdolność do rozwoju i zmiany.
© 2012 Inbal Kashtan and Miki Kashtan; cytowane za książką Miki Kashtan Niezwykle świadome życie